رنج نامه شورای اسلامی شهر عقدا به وزیر محترم بهداشت درمان و آموزش پزشکی

رنج نامه شورای اسلامی شهر عقدا به وزیر محترم بهداشت درمان و آموزش پزشکی

جناب آقای دکتر قاضی‌زاده هاشمی
وزیر محترم بهداشت و درمان جمهوری اسلامی ایران
با عرض سلام و خسته نباشید و با آرزوی توفیق روزافزون تمامی خدمتگزاران به این نظام مقدس، علی‌الخصوص زحمتکشان دولت تدبیر و امید، احتراماً به استحضار می‌رساند نظر به مصاحبه اخیر حضرتعالی در رابطه با تحصن رادیولوژیست‌ها که فرموده بودید: «آیا شما اجازه می‌دهید خواهر و یا مادرتان را یک مرد سونوگرافی کند؟ بنابراین این کار اصلاً شایسته نیست از آن طرف هم این خدمت را گروه‌های دیگر نیز می‌توانند انجام دهند مثلا در بازدیدی که از نیویورک داشتم پرستاران این کار را انجام می‌دادند.» لازم است مستحضر باشید که در شهر کوچک عقدا از توابع استان یزد دیروقتی است که تزریقات زنانه، گرفتن نوار قلب، وصل کردن سوند و غیره و ذلک توسط نیروی مرد آن هم از نوع بهورز صورت می‌گیرد. اما اینکه چنین مسائلی دغدغه خاطر شما باشد برای ما جای بسی تعجب بود؛ زیرا چندین سال است که کتباً و شفاهاٌ تمامی مسئولین امر از نماینده محترم مجلس شورای اسلامی در شهرستان و دیگر مسئولین ذیربط و بی‌ربط استان از این موضوع و مشکلات و کمبودهای درمانگاه خاتم الانبیاء شهر عقدا آگاه نموده و با توجه به موقعیت سوق‌الجیشی شهر که در مجاورت جاده ترانزیت تهران – بندرعباس، مابین دو کریدور ریلی بزرگ کشور، نزدیکی به سومین قطب صنعت فولاد کشور، نزدیکترین فاصله با پنج مجتمع رفاهی و بین‌راهی در حال احداث و پراکندگی جغرافیایی زیاد با سی و سه پارچه آبادی کوچک و بزرگ دارای جمعیت و بعد مسافت چهل کیلومتری تا مرکز شهرستان و عدم وجود حتی اورژانس شهری، همه و همه دست به هم داده است تا کلمه استراتژیک بودن این ناحیه به صورت استثنایی تعبیر و تفسیر گردد. گرچه درخواست‌های مکرر شبانه‌روزی شدن درمانگاه خاتم‌الانبیاء عقدا تاکنون به جایی نرسیده و ما نیز دیگر در این باب قطع امید نموده ایم؛ اما پاداش مردمی که بر حسب جمعیت ساکن، در بعد ایثار و شهادت مقام دوم و سوم کشور را کسب نموده‌اند؛ این نیست که در نظام مقدس جمهوری اسلامی از معمولی‌ترین خدمات بهداشتی و درمانی محروم باشند. چرا هیچکس در موقع اعزام نیرو به جبهه و جنگ صحبت از تعداد جمعیت نمی‌نمود؟ اما امروزه تمامی خدمات و رفع حداقل نیازها در اختیار مراکز اصلی جمعیتی کشور می‌باشد؟ آیا شما که سونوگرافی زنان توسط یک مرد را مذموم می‌دانید، وصل نمودن سوند زنان و دختران را کم اهمیت‌تر از این مسئله به حساب می‌آورید و یا نوامیس روستاییان و شهرهای کم جمعیت با پایتخت‌نشین‌ها توفیر دارند؟ آیا صحیح است که تنها ملاک توزیع خدمات براساس جمعیت باشد و نه نیازهای جمعی مردم مهجور روستایی؟ جناب آقای دکتر هاشمی، شاید در این دنیا دستمان به هیچ کسی نرسد که حق و حقوق ما را حداقل تعدیل نماید؛ اما مطمئن باشید پل صراطی هست که ما در آنجا دامن کسانی را بگیریم که با کم‌توجهی و بی‌توجهی به عملکرد مدیران تابع امرشان در استان و شهرستانها چشم برهم نهاده و آقایان نیز با تکیه بر این کلام که جمعیت لازم را ندارید و قانون دست و بال ما را بسته است؛ محرومیت این مردم زحمتکش، معتقد، متعهد و متدین حاشیه‌نشین کویر را دوچندان ساخته و ما را به این باور رسانیده‌اند که داخل آدم هم به حساب نمی‌آییم. اگرچه همگان از خدمات ارزنده شما می‌گویند؛ اما واقعیت این است که ما چنین اعتقادی نداریم که در این مدیحه‌سرایی شریک گردیم؛ بلکه به شدت از وضع موجود در امر بهداشت و درمان شهر خود ناراضی بوده و امیدواریم خدا نیز از این همه تبعیض و بی‌عدالتی کاسه صبرش لبریز گردد. انتظار زیادی نیز از جنابعالی نداشته و نخواهیم داشت؛ لکن درد خود را گفته تا دِینی نسبت به مشتی مردم مستمند و بی‌پناه نداشته باشیم. هرکس در حد و توان خود باید پاسخگوی خدای متعال باشد که وسع ما نیزتنها اطلاع رسانی بود و بس. دستم نرسد به چاره‌ای یا الله لا حول ولا قوه الا بالله والسلام.

محمد افخمی
رئیس شورای اسلامی شهر عقدا